Եթե տեսնում ես այս հաղորդագրությունը, նշանակում է՝ մեզ չի հաջողվում կայքում արտաքին ռեսուրսներ բեռնել։

If you're behind a web filter, please make sure that the domains *.kastatic.org and *.kasandbox.org are unblocked.

Հիմնական նյութ

Կյանքի ծագման մասին վարկածներ

Օպարին-Հալդանի վարկածը, Միլլեր-Ուրիյի փորձը և ՌՆԹ-ի աշխարհը։

Հիմնական դրույթներ

  • Երկիր մոլորակը առաջացել է հստակ 4.5 միլիարդ տարի առաջ, իսկ դրանում կյանքի գոյության առաջին նշանները ի հայտ են եկել 3.5-ից 3.9 միլիարդ տարի առաջ։
  • Օթարին-Հալդեյնի հիպոթեզը առաջարկում է, որ կյանքը աստիճանաբար ծագել է այնպիսի անօրգանական մոլեկուլներից, ինչպիսիք են այժմ մեզ հայտնի <<կառուցողական միավորները>>, ինչպես օրինակ՝ ամինաթթուները, որոնք առաջացել են սկզբում և հետագայում միավորվելով առաջացրել են բարդ պոլիմերներ։
  • Միլեր-ՈՒրեյի փորձը տվեց առաջին ապացույցը այն մասին, որ օրգանիզմի համար անհրաժշետ օրգանական մոլեկուլները կարող էին առաջանալ անօրգանական բացադրիչներից։
  • Որոշ գիտնականները աջակցում են ՌՆԹ-ի աշխարհ հիպոթեզին, համաձայն որի կյանք գոյության ձևը սկզբում ինքնակրկնապատկվող ՌՆԹ-ն էր։ Մյուսները նախընտրում են առաջինը՝ նյութափոխանակությունը հիպոթեզը, այդպիսով՝ նյութափոխանակային ցանցերի առաջացումը տեղադրելով ԴՆԹ-ի և ՌՆԹ-ի առաջացումից առաջ։
  • Պարզ օրգանական միացությունները կարող էին Երկիր մոլորակի վրա հայտնվել երկնաքարերի միջոցով։

Ներածություն

Եթե տիեզերքում կյանքի այլ ձևերլինեին , ըստ քեզ դրանք որքանո՞վ նման կլինեին Երկիր մոլորակի վրա գոյություն ունեցող ձևերին։ Ճիշտ իմ ու քո նման, դրանց գենետիկական նյութը ևս ԴՆԹ-ն կլինե՞ր։ Կամ առհասարակ դրանք բջիջներից կազմված կլինեի՞ն։
Մենք կարող ենք միայն ենթադրություններ կատարել այս հարցերի մասին, քանի որ Երկիր մոլորակի սահմաններից դուրս դեռևս կյանքի այլ ձևեր չեն հայտնաբերվել։ Բայց հաշվի առնելով, թե մեր սեփական մոլորակում կյանքը ինչպես է զարգացելմենք, մենք շատ ավելի տեղեկացված կարող ենք մտածել ՝արդյոք այլ մոլորակներում կյանք գոյություն ունի։
Այս հոդվածում մենք կուսումնասիրենք Երկիր վրա կյանքի ծագման վերաբերյալ գիտական գաղափարները։ Կյանքի ծագման ժամանակահատվածին (3.5 կամ ավել միլիարդ տարի առաջ) բավականի լավ աջակցում են հայտնաբերված բրածոներն ու ռադիոմետրիական տվյալները։ Բայց այն հարցը, թե ինչպես է այն ծագել, շատ ավելի քիչ է հասկանալի։ Էվոլյուցիայի տեսության կենտրոնական դոգմայի հետ համեմատած, կյանքի ծագման վերաբերյալ հիպոթեզերը շատ ավելի... ենթադրական են։ Ոչ ոք հստակ չգիտի, թե այդ հիպոթեզերից որն է ճիշտ, կամ միգուցե ճիշտ հիպոթեզը դեռ չի էլ հայտնաբերվել։

Ե՞րբ է հայտնվել կյանքը Երկիր մոլորակի վրա

Երկրաբանները մոտարկելով նշում են, որ Երկիր մոլորակը առաջացել է մոտավորապես 4.5 միլիարդ տարի առաջ։ Այս մոտարկումը ստացվել է մոլորակի ամենահին քարերի, ինչպես նաև լուսնաքարերի և երկրաքարերի տարիքը հաշվելու արդյունքում ստացված ռադիոմետրիկ տվյալների օգնությամբ (որի ժամանակ տվյալ քարի առաջացման ժամանակահատվածի հաշվման համար օգտագործվել է ռադիոակտիվ իզոտոպերի քայքայման եղանակը)։
Մի քանի միլիոնավոր տարիների ընթացքում, դեռևս երիտասարդ Երկիր մոլորակի վրա հաճախ թափվում էին աստերոիդներ և երկնային այլ մարմիններ։ Ջերմաստիճանը ևս շատ բարձր է եղել (ջրի հիմնական ագրեգատային վիճակը հեղուկի փոխարեն գազն է եղել)։ Կարծում են, որ կյանքի առաջին ձևերը ծագել են աստերոիդների <<ռմբակոծության>> դադարի շրջանում 4.4-ից 4.0 միլիարդ տարի առաջ, երբ ջերմաստիճանը բավականին սառն էր և ջուրը կարող էր խտանալ՝ առաջացնելով օվկիանոսներ1։ Սակայն <ռմբակոծության>> երկրորդ փուլը տեղի ունեցով 3.9 միլիարդ տարի առաջ։ Ամենայն հավանականությամբ հենց այս փուլից հետո Երկիր մոլորակը կարողացավ աջակցել դրանում կայուն կյանքի առաջացմանն ու պահպանմանը։

Կյանքի գոյությունը հաստատող ամենավաղ բրածո ապացույցները

Երկրի վրա կյանքի գոյության ամենավաղ ապացույցները Ավստրալիայի արևմուտքում հայտնաբերված բրածոներն են, որոնք փաստում են մոտավորապես 3.5 միլիարդ տարի առաջ կյանքի գոյությունը։ Այս բրածոները կառուցվածքներ են, որոնք հայտնի են որպես ստրոմատոլիտներ։ Վերջիններս շատ դեպքերում ձևավորվում են միաբջիջ մանրէների, ինչպես օրինակ՝ ցիանոբակտերիայի, շերտերով միմյանց վրա դասավորման արդյունքում։ (ստրոմատոլիտները առաջացրել են ոչ միայն նախապատմական մանրէները, դրանք կարող են մեր օրերում առաջացնել նաև այժմ գոյություն ունեցող մանրէները)։
Նկարի աղբյուր՝ "Stromatolite," ըստ Didier Descouens, CC BY-SA 4.0.
Իսկ հենց մանրէների ամենավաղ բրածոները, ի տարբերություն իրենց մնացորդների, ըստ գիտնականների, նման են ծծմբի նյութափոխանակությանը մասնակցող բակտերիաներին։ Այս բրածոները ևս հայտնաբերվել են Ավտրալիայում և դրանք գոյություն են ունեցել դեռևս 3.4 միլիարդ տարի առաջ2։
Բակտերիաները հարաբերականորեն ավելի բարդ կառուցվածք ունեն, ինչից կարող ենք եզրկացնել, որ կյանքի առաջին նշանները ի հայտ են եկել նույնիսկ 3.5 միլիարդ տարվանից առաջ։ Բայց ավելի վաղ ժամանակահատվածի բրածոների տվյալների բացակայությունը դժվարացնում են (եթե իհարկե ոչ անհնար են դարձնում) կյանքի ծագման հստակ ժամանակահատվածի մատնանշումը։

Ամենայն հավանականությամբ ինչպե՞ս է կյանքը ծագել

1920-ական թվականներին ռուս գիտնական Ալեքսանդր Օպարինը և անգլիացի գիտնական Բ․ Ս․ Հալդեյնը միմյանցից անկախ առաջարկեցին մի վարկած, որը հիմա հայտնի է Օպարին-Հալդեյնի հիպոթեզ անունով․ այն առաջարկում է, որ Երկրի վրա կյանքը կարող էր աստիճանաբար ծագել անկենդան նյութից <<աստիճանական քիմիական էվոլյուցիայի>> միջոցով։ 3
Օպարինն ու Հալդեյնը մտածեցին, որ նախկինում Երկիր մոլորակն ուներ վերականգնող հատկություններով օժտված մթնոլորտ, ինչը նշանակում է, որ դրանում թթվածնի քանակը քիչ էր, որի արդյունքում էլ մոլեկուլները ձգտում են այլ մոլեկուլներին տալ իրենց էլեկտրոնները։ Այս պայմաններում, նրանք առաջարկեցին, որ․
  • Պարզ անօրգանական մոլեկուլները կարող են ռեակցվել (արևի էներգիայի շնորհիվ) առաջացնելով այնպիսի կազմավորող միավորներ, ինչպիսիք են ամինաթթուները և նուկլեոտիդները։ Սրանք կարող էին կուտակվել օվկիանոսներում՝ առաջացնելով <<առաջնային արգանակ**։ 3
  • Հետագա ռեակցիաների արդյունքում այս կազմավորող միավորները կարող են միավորվել՝ առաջացնելով ավելի մեծ և ավելի բարդ մոլեկուլներ (պոլիմերներ), ինչպիսիք են օրինակ՝ սպիտակուցները և նուկլեինաթթուները, որոնք հավանաբար առաջացել են ջրի ծայրային հատվածներում։
  • Պոլիմերները կարող են հավաքվել՝ կազմելով միավորներ կամ կառուցվածքներ, որոնք ունակ են ինքնապահպանվել և ինքնակրկնապատկվել։ Օպարինը կարծում էր, որ դրանք կարող են լինել սպիտակուցային համալիրներ <<գաղութներ>>, որոնք միասին կարող էին իրականացնել նյութափոխանակություն, մինչդեռ Հալդեյնը առաջարկեց, որ մակրոմոլեկուլները պարփակվել են թաղանթներով՝ կազմելով բջիջների նման կառուցվածքներ4,5։
Այս մոդելի մանրամասները, երևի թե այդքան էլ ճշգրիտ չեն։ Օրինակ՝ երկրաբանները այժմ կարծում են, որ նախկինում գոյություն ունեցած մթնոլորտը վերականգնիչ հատկություններով օժտված չէր և դեռևս անհասկանալի է, արդյոք օվկիանոսների ծայրային հատվածներն են հանդիսանում այն տեղամասերը, որտեղ կյանքը ի հայտ է եկել առաջին անգամ։ Բայց հիմնական գաղափարն այն է, որ պարզ, այուհետև ավելի բարդ և վերջապես ինքնապահպանվող կենսաբանական մոլեկուլների կամ դրանց համալիրների աստիճանաբար, սպոնտան առաջացումը ընկած է կյանքի ծագման այժմ մեզ հայտնի գրեթե բոլոր հիպոթեզերի հիմքում։

Անօրգանական միացություներից դեպի կազմավրող միավորներ

1953 թվականին Սթենլի Միլերը և Հարոլդ Ուրեյը կատարեցին մի փորձ, որի շնորհիվ փորձարկեցին Օպարինի և Հալդեյնսի գաղափարները։ Նրանք հայտնաբերեցին, որ նկարագրված վերականգնիչ միջավայրի առկայության պայմաններում օրգանական մոլեկուլները իսկապես կարող էին առաջանալ սպոնտան կերպով։
Միլերն ու Ուրեյը ստեղծեցին մի փակ համակարգ, որը պարունակում էր տաք ջուր և այն գազերի խառնուրդը, որոնցով ըստ ամենայնի այդ շրջանում առատ էր Երկիր մոլորակի մթնոլորտը (H2O, NH4, CH4, և N2)։ Որպիսի ապահովեն նաև քիմիական ռեակցիաների ընթանալու համար անհրաժեշտ էներգիան (որը առկա էր Երկիր մոլորակի մթնոլորտում), Միլերն ու Ուրեյը իրենց փորձնական համակարգին ավելացրին նաև էլեկտրականություն։
Նկարի աղբյուր՝ "Miller and Urey's experiment," ըստ CK-12 Foundation, CC BY-NC 3.0.
Մեկ շաբաթ այս փորձը իրականացնելուց հետո Միլերն ու Ուրեյը հայտնաբերեցին, որ ամինաթթուների, շաքարների և այլ օրգանական մոլեկուլների տարբեր տեսակները ունեն իրենց հստակ ձևերը։ ԴՆԹ-ի և սպիտակուցի նման բարդ, մեծ մոլեկուլները դրանում բացակայում էին, սակայն Միլեր-Ուրեյի փորձը ցույց տվեց, որ այս մոլեկուլների ամենաքիչը մի քանի կազմավորող միավորները կարող էին պատահականորեն ձևավորվել այլ պարզ միացություններից։

Միլերի և Ուրեյի արդյունքները իմաստալի՞ց էին

Գիտնականները այժմ մտածում են, որ երիտասարդ Երկիր մոլորակի մթնոլորտը տարբերվում էր Միլերի և Ուրեյի կառուցվածքից (սա նշանակում է՝ ոչ վերականգնիչ․ ամոնիակի և մեթանի աղքատ քանակներով )6,7։ Հետևաբար կասկածելի է՝ արդյոք երիտասարդ Երկիր մոլորակի մասին Միլերի ու Ուրեյի մոդելավորումը ճիշտ էր։
Բայց տարիների ընթացքում կատարված մի շարք փորձարկումները ցույց են տվել, որ օրգանական կառուցողական միավորները (Հատկապես ամինթթուները) պայմանների բավականին լայն շրջանակում կարող են առաջանալ անօրգանական նախորդներից8։
Այս փորձերից, բավականին ողջամիտ է թվում պատկերացնելը, որ կյանքի կառուցողական միավորներից գոնե որոշները կարող էին առաջավալ երիտասարդ Երկիր մոլորակում աբիոտիկ գործոններից։ Բայց, այն հարցը, թե հստակ ինչպես են դրանք առաջացել (ինչ պայմաններում) դեռևս շարունակում է մնալ անպատասխան։

Կառուցողական միավորներից մինչև պոլիմերներ

Ինչպես կարող էին երիտասարդ Երկիր մոլեկուլի վրա մոնոմերները (կառուցողական միավորները), ինչպիսիք են ամինաթթուները կամ նուկլեոտիդները հավաքվել և կազմել պոլիմերներ կամ իրական կենսաբանական մակրոմոլեկուլներ։ Այսօրվա բջիջներում պոլիմերները հավաքում են ֆերմենտները։ Բայց քանի որ ֆերմենտներն էլ իրենց հերթին պոլիմերներ են, ապա սա իր ձևով նմանվում է հավի և ձվի խնդրին։
Երիտասարդ Երկիր մոլորակի վրա առկա պայմաններում մոնոմերները կարող էին սպոնտան կերպով առաջացնել պոլիմերներ։ Օրինակ՝ 1950-ականներին կենսաքիմիկոս Սիդնեյ Ֆոքսը և նրա կոլեգաները հայտնաբերեցին, որ եթե ջրի բացակայության պայմաններում տաքացնենք ամինաթթուները, ապա դրանք կարող են կապվել միմյանց հետ՝ առաջացնելով սպիտակուցներ10։ Ֆոքսը առաջարկեց, որ երիտասարդ Երկիր մոլորակում, ամինաթթուներ պարունակող օվկիանոսի ջուրը կարող էր հոսել լավայի հոսքի վրայով, ինչի արդյունքում կգոլորշիանա ջուրը և կմնան միայն սպիտակուցները։
Նկարի աղբյուր՝ "Kusový montmorillonit," ըստ Jan Kameníček, CC BY-SA 3.0.
1990-ականների իրականացված հավելյալ փորձերը ցույց են տալիս, որ եթե ՌՆԹ-ի նուկլեոտիդները տեղադրենք կավե մակերեսին, ապա դրանք կարող են միմյանց հետ կապվել11։ Կավը ՌՆԹ-ի պոլիմերի առաջացման համար գործում է որպես կատալիզատոր։ Ավելի լայն իմաստով, կավը և մյուս հանքային մակերևույթները պոլիմերների առաջացման գործում կարող են առանցքային դեր ունենալ՝ գործելով որպես կատալիզատորներ։ Այսպիսի մակեևույթների վրա տեղակայված պոլիմերները կարող են արագ հիդրոլիզվել (քայքայվել)՝ խթանելով մակերևույթին ամրացած մոդելների առաջացմանը12։
Վերոբերյալ նկարը ցույց է տալիս կավի մի տեսակի նմուշ, որը հայտնի է որպես մոնտմորիլոնիտ։ Մասնավորապես վերջինս ունի կատալիտիկ և կազմավորման հատկություններ, որոնք կարող էին շատ կարևոր լինել կյանքի ծագման ժամանակ։ Այդպիսի օրինակ է ՌՆԹ-ի պոլիմերների առաջացման ժամանակ վերջինիս կատալիզային հատկությունները (ինչպես նաև բջջանման լիպիդային բշտիկների հավաքածուն)13։

Ինչպիսի՞ բնույթ ունեին կյանքի ամենավաղ ձևերը

Եթե մենք պատկերացնենք, որ երիտասարդ Երկիր մոլորակի վրա կարող էին առաջանալ պոլիմերներ, միևնույն է մեզ շարունակելու է տանջել մի հարց՝ ինչպես կարող էին պոլիմերները դառնալ ինքնակրկնապատկվող և ինքնահավերժացվող՝ համապատասխանելով կյանքի հիմնական չափանիշներին։ Այս հարցով շատ տարբեր գաղափարներ կան, սակայն ճիշտ պատասխանի վերաբերյալ կոնկրետությունը քիչ է։

<<Առաջինը գեները>> հիպոթեզը

Հավանական է, որ կյանքի առաջին ձևերը ինքնակրկնապատկվող նուկլեինաթթուներ են եղել, ինչպիսիք են՝ ՌՆԹ-ն և ԴՆԹ-ն, իսկ մյուս տարրերը (օրինակ՝ նյութափոխանակային ցանցերը) այս հիմնական համակարգի հետագա հավելումներ են։ Սա կոչվում է առաջինը գեները հիպոթեզ։
Շատ գիտնականներ, որոնք աջակցում են այս հիպոթեզին կարծում են, որ ամենայն հավանականությամբ առաջին գենետիկական նյութը եղել է ոչ թե ԴՆԹ-ն, այլ ՌՆԹ-ն։ Սա հայտնի է որպես ՌՆԹ-ի աշխարհ հիպոթեզ։ Մի շարք պատճառներ ստիպում են գիտնակններին որպես առաջին գենետիկական նյութ նախընտրել ՌՆԹ-ն։ Թերևս ամենակարևորն այն է, որ ՌՆԹ-ն կարող է տեղեկատվությունը փոխադրելուց զատ նաև գործել որպես կատալիզատոր։ Ի համեմատություն դրան նշենք, որ դեռևս չեն հայտնաբերվել կատալիտիկ հատկությամբ ԴՆԹ-ի բնական մոլեկուլներ։
Կատալիտիկ հատկությամբ օժտված ՌՆԹ-ի մոլեկուլները հայտնի են որպես ռիբոզիմներ, և նրանք ՌՆԹ-ի աշխարհ հիպոթեզում կարող էին առանցքային դեր ունենալ։ Կատալիտիկ ՌՆԹ-ն պոտենցիալ կերպով կարող էր կատալիզել ինքն իրենց պատճենելու ռեակցիան։ Այսպիսի ինքնակրկնապատկվող ՌՆԹ-ն կարող է սերնդեսերունդ փոխանցել իր գենետիկական նյութը՝ իրականացնելով կյանքի ամենահիմնական չափանիշը և փաստորեն ենթարկվելով էվոլյուցիայի։ Իրականում հետազոտողները կարողացել են արհեստականորեն ստեղծել ռիբոզիմներ, որոնք ունակ են ինքնակրկնապատկվելու։
Հնարավոր է նաև, որ ՌՆԹ-ն տեղեկատվություն կրող առաջին մոլեկուլը չէր, որը ծառայում է որպես գենետիկական նյութ։ Որոշ գիտնականներ կարծում են, որ նույնիսկ ավելի պարզ <<ՌՆԹ-անման>> մոլեկուլները, որոնք ունեն կատալիտիկ և տեղեկատվություն փոխադրելու ունակություն կարող էին առաջինը ի հայտ գալ և կատալիզել կամ ՌՆԹ-ի սինթեզի համար գործել որպես մատրիցա։ Սա կոչվում է <<նախա-ՌՆԹ-ի աշխարհ>> հիպոթեզ17։

<<Առաջինը մետաբոլիզմը>> հիպոթեզը

Առաջինը գեները հիպոթեզի այլընտրանք է հանդիսանում առաջինը նյութափոխանակությունը հիպոթեզը, որը առաջարկում է, որ նյութափոխանակային ռեակցիաների ինքնապահպանվող ցանցերը կարող էին լինել կյանքի գոյության առաջին ձևերը (առաջանալով նուկլեոինաթթուներից առաջ)14,18։
Այս ցանցերը կարող էին ձևավորվել, օրինակ՝ անդրծովային հիդրոթերմալ աղբյուրներում, որոնք տրամադրում էին քիմիական նախորդների շարունակական պաշար և կարող էին լինել ինքնապահպանվող և կայուն (համապատասխանելով կյանքի հիմնական չափանիշներին)։ Այս սցենարով, սկզբնական պարզ մեխանիզմներից կարող են առաջանալ մոլեկուլներ, որոնք կգործեն որպես կատալիզատորներ ավելի բարդ մոլեկուլների առաջացման համար18։ Ի վերջո, նյութափոխանակային ցանցերի արդյունքում կարող էին առաջանալ այնպիսի մեծ մոլեկուլներ, ինչպիսիք են՝ սպիտակուցները և նուկլեինաթթուները։ Ավելի ուշ քայլը կլիներ թաղանթներով պարփակված <<առանձնյակների>> առաջացումը14։

Ինչպիսի՞ տեսք կարող էին ունենալ առաջին բջիջները

Բջջի հիմնական հատկությունը շրջապատող միջավայրի պայմաններից տարբերվող ներքին միջավայրի պահպանումն է։ Այժմյա բջիջները միջավայրից տարանջատված են ֆոսֆոլիպիդային երկշերտի միջոցով։ Քիչ հավանական է, որ միջավայրի այն պայմաններում, որի արդյունքում առաջացել են բջիջները, ֆոսֆոլիպիդները կկարողանային գոյություն ունենալ, բայց ապացուցվել է, որ լիպիդների այլ տեսակները (նրանք, որոնք ավելի հավանական է, որ հասանելի կլինեին այդ պայմաններում) ևս կարող էին սպոնտան կերպով առաջացնել երկշերտային բաժանումներ։
Սկզբունքորեն, այս տեսակի բաժանումներին կարող էին շրջապատել ինքնակրկնապատկվող ռիբոզիմները կամ նյութափոխանակային ուղու բաղադրիչները՝ կազմելով հիմնական կառուցվածք ունեցող բջիջ։ Չնայած, որ ինտրիգային է, սակայն այս տիպի գաղափարը դեռևս չի ապացուցվել փորձարարական տվյալներով, օրինակ՝ ոչ մի փորձի արդյունքում դեռևս աբիոտիկ (չապրող) բաղադրիչներից սպոնտան կերպով չեն առաջացել ինքնակրկնապատկվող բջիջներ։

Մեկ այլ հավանական տեսակետ․ տիեզերքից եկած օրգանական մոլեկուլներ

Համաձայն Միլեր-Ուրեյի օրգնական մոլեկուլները սպոնտան կերպով կարող էին առաջանալ երիտասարդ Երկիր մոլորակի վրա առկա անօրգանական մոլեկուլներից։ Բայց փոխարենը կարո՞ղ էին դրանք տիեզերքին այստեղ գալ։
Այն գաղափարը, որ օրգանական մոլեկուլները կարող էին Երկիր մոլորակ գալ երկնաքարերի վրա, կարող է գիտաֆանտաստիկ հնչել, բայց մի շարք ողջամիտ ապացույցներ աջակցում են դրան։ Օրինակ՝ գիտնականները հայտնաբերել են, որ տիեզերքում առկա միջավայրի պայմաններում (բարձր ՈւՄ ճառագայթում և ցածր ջերմաստիճան) այդտեղ գտնվող պարզ քիմիական նախորդներից կարող են առաջանալ օրգանական մոլեկուլներ20։ Մենք նաև գիտենք, որ որոշ օրգանական միացություններ հայտնաբերվել են տիեզերքում և այլ աստղային համակարգերում։
Եվ որ ամենակարևորն է, պարզվել է, որ մի շարք երկնաքարեր պարունակում են օրգանական միացություններ (որոնք տիեզերքից հասնում են Երկիր մոլորակ)։ Մի երկնաքար՝ ALH84001 ընկել էր Մարսից և պարունակում էր բազմակի օղակներ ունեցող օրգանական մոլեկուլներ։ Մեկ այլ՝ Մուրչիզոնի երկնաքարը, պարունակում էր ազոտային հիմքեր (ճիշտ ՌՆԹ-ում և ԴՆԹ-ում հայտնաբերված հիմքերի նման), ինչպես նաև ամինաթթուների մեծ բազմազանություն։
2000թվականին Կանադայում ընկած մի երկնաքար պարունակում էր փոքրիկ օրգանական կառուցվածքներ, որոնք կոչվեցին <<օրգանական գնդիկներ>>։ ՆԱՍԱ-ի գիտնականները կարծում են, որ այս տեսակի երկնաքարը կարող էր Երկիր մոլորակի վաղ պատմության ընթացքում հաճախ ընկել դրա վրա՝ սերմելով այն օրգանական միացություններով21։

Ամփոփում

Թե ինչպես է կյանքը ծագել մեր մոլորակի վրա և՛ շատ հետաքրքրաշարժ, և՛ անչափ բարդ հարց է։ Մենք հստակ գիտենք, թե երբ է կյանքը առաջացել, բայց ինչպես-ը դեռևս մնում է առեղծված։
  • Միլերը, Ուրեյը և շատ այլոք ցույց տվեցին, որ պարզ անօրգանական մոլեկուլները կարող են միավորվել՝ առաջացնելով կյանքի համար անհրաժեշտ (ինչպես մենք գիտենք) օրգանական կառուցվածքային միավորներ։
  • Առաջանալուց հետո, այս կառուցողական միավորները կարող են միավորվել՝ առաջացնելով պոլիմերներ, ինչպիսիք են սպիտակուցները կամ ՌՆԹ-ն։
  • Շատ գիտնականներ խոսում են հօգուտ ՌՆԹ-ի աշխարհ հիպոթեզին, որում ՌՆԹ-ն (այլ ոչ թե ԴՆԹ-ն) հանդիսանում է Երկրի վրա ծագած առաջին գենետիկական նյութը։ Կան նաև այլ գաղափարներ, օրինակ՝ նախա-ՌՆԹ-ի աշխարհ և առաջինը նյութափոխանակությունը հիպոթեզերը։
  • Օրգանական միացությունները կարող էին Երկիր մոլորակ հասնել երկնաարերի և այլ երկնային մարմինների միջոցով։
Ներկայացվածները կյանքի ծագման վերաբերյալ միակ գիտական գաղափարները չեն, և դրանցից ոչ մեկը համոզիչ չէ։ Մշտապես բաց եղիր նոր տեղեկատվության համար, քանի որ կյանքի ծագման վերաբերյալ միշտ գիտական նոր գաղափարներ և տեղեկատվություն է հասանելի դառնում։

Ուզո՞ւմ ես միանալ խոսակցությանը։

Առայժմ հրապարակումներ չկան։
Անգլերեն հասկանո՞ւմ ես: Սեղմիր այստեղ և ավելի շատ քննարկումներ կգտնես «Քան» ակադեմիայի անգլերեն կայքում: